احيا ،باز هم بي قراري !!!

امشب شب نوزدهم ماه رمضونه ...

شب ضربت خوردن حضرت علی (ع) و من کلی غصه دارم ...

غصه دارم بابت اینکه امسال هم مثل پارسال نمیتونم درست و درمون بیدار بمونم و برای عاقبتم عافیت بخوام و بابت گناهانم عذر !!!

همین نیم ساعت پیش داشتم شما رو روی پام میخوابوندم و دعای جوشن کبیر رو هم پای تلویزیون گوش میدادم که به فراز یا فارج الهم ،یا کاشف الغم رسید و دیگه نتونستم اشکهام رو نگه دارم !

آخه من از همون بچگی عادت کردم به بیدار موندن تو شبهای احیا !

به پاک کردن اندوه دلم توی همین شبهاااااا !

یا خونه خودمون مجلس داشتیم یا از خونه بیرون میرفتیم و با هم جلسه ای های مامان شهناز شب رو تا سحر بیدار می موندیم ...

چقدر مومن بود مامانم !

چقدر مدیونشم ،بابت تمام اعتقاداتم !

پارسال که انقدر خسته بودم از زایمان و شیردهی و بی تابی های شبانه روزی شما که هر سه شب قدر با مفاتیحم رو به روی تلویزیون مینشستم اما خواب اجازه بیدار موندن بهم نمیداد ...

و

امسال هم شما هم انقدر توی طول روز اذیت میکنی که قدرت بیدار موندن رو ازم میگیری ...

پارسال با خودم میگفتم :همین امساله ،از سال دیگه میسپارمش به باباش و میرم برای احیاء !

امیدوارم خدا به بزرگی و عظمت خودش همه مون رو عاقبت به خیر کنه !

الهی آمین ...